Geplaatst op: 29 april 2018 door Rolien Scheepbouwer

ACT dag 4

Soms zit het mee en soms zit het tegen en soms dan lijkt het alsof al je plannen totaal in de soep lopen. Zoals vandaag

Na weer een slechte nacht waarin Ruby bijna niet heeft geslapen en veel tijd op de wc heeft doorgebracht, zijn we vanochtend met frisse tegenzin en lood in de schoenen naar de kliniek gegaan. We hadden zelf al bedacht dat het vandaag waarschijnlijk niet de allerbeste dag zou zijn voor de ACT en dat ze wellicht beter even wat opbouwende en kracht gevende infusen kon krijgen.

Gelukkig waren ze dat roerend met ons eens en hebben ze haar eerst een uur in het lymfedrainagepak gelegd om haar wat rust en ontspanning te geven en te proberen haar lichaam beter gifstoffen te laten afvoeren. Na de ‘energie’ gevende infusen van gisteren werd ze namelijk alleen maar beroerder en werd de migraine erger en erger. Aangezien we geen medicatie hebben om dat te stoppen moet ze dat dus gewoon uitzingen. Ik weet hoe erg dat kan zijn dus dat vind ik altijd erg moeilijk om aan te zien.

Na het pak kreeg ze een infuus met hoge dosering vitamine B complex, vitamine C, magnesium en calcium. Omdat ze hier op een gegeven moment ook misselijk en duizelig van werd zijn we er na een halve zak mee gestopt.

Nu gaan we morgen de ACT doen omdat de arts hoopt dat daardoor haar immuunsysteem een stuk zal verbeteren. Haar laatste bloedonderzoek zag er heel goed uit behalve dat ze van bepaalde immuuncellen dramatisch lage aantallen heeft, waarvan hij zegt dat het er precies hetzelfde uitziet als van een kankerpatiënt na een maandenlange chemotherapie. Dat verklaart wel haar vatbaarheid en totale uitputting waar ze maar niet vanaf komt, ook al heeft ze geen ziekmakende bacteriën meer in haar systeem.

Hij heeft de samenstelling van de ACT, die morgen van haar eigen bloed gemaakt zal worden, hierop aangepast om er voor te zorgen dat haar lichaam dit ‘euvel’ zelf kan oplossen.

Om haar van de migraine en slaapproblemen af te helpen heeft ze diazepam druppels mee gekregen die altijd goed werken bij alle andere patiënten. Nu maar hopen dat het ook bij haar werkt.

Ondanks alle ellende heeft ze het een goede 3,5 uur volgehouden en daar was ze best trots op. Nu ligt ze (hopelijk) te slapen terwijl ik in de huiskamer aan het werk ben. Straks aan de keuken van het hotel vragen of ze een goede bouillon in huis hebben dan kan ze dat eten. En dan maar hopen dat ze een goede nachtrust krijgt zodat we morgen eindelijk de ACT kunnen doen. Want anders moeten we voor de 3e keer een week terugkomen en dat kan Jantje niet lijen