Stichting Save Ruby's Life ~ Triodos Bank NL06 TRIO 0338630228 ~ KvK 68842376 info@saverubyslife.nl

ACT slot

Zoals was te verwachten is het ACT feest gisteren niet door gegaan. Ruby was helaas té uitgeput om de behandeling te kunnen ondergaan dus hebben we besloten het (nogmaals) te verschuiven naar een moment waarop ze het lichamelijk wel aan kan. We zijn gister dan ook meteen na bezoek aan de kliniek uit Frankfurt weg gereden en waren rond 16.00 uur weer in Amsterdam.

Het was gister ochtend meteen al mis. Ze had voor de 4e nacht bijna niet geslapen, haar darmen nog steeds enorm van slag en door alle drukte en ook de druk die ze zichzelf oplegde omdat ze heel graag de behandeling wilde doen, ontstond er zoveel spanning in haar lichaam dat ze ’s ochtends amper kon lopen en ook ademhalen ging heel moeilijk. Ze stond letterlijk stijf van de adrenaline. Toen ze eindelijk uit bed kwam strompelen was het meteen duidelijk dat het niet ging lukken.

We zijn wel naar de kliniek gegaan omdat ze weet dat ze haar daar altijd kunnen helpen met een infuus of medicatie, hoe moeilijk ze het ook vond om zich zelf te dwingen dit te doen. Ze weigerde in een rolstoel te gaan zitten en ondanks dat haar benen helemaal strak stonden van de adrenaline en pijn is ze toch zelf naar binnen gestrompeld. Ze zag er niet alleen uit als een oud vrouwtje, zo klonk ze ook. Reutelend alsof ze zware longontsteking had kwam ze de kliniek binnen gehinkt.

Ademen ging steeds moeilijker omdat haar borstkas in elkaar werd gedrukt en ze amper zuurstof binnen kreeg. Toen Bijan met de stethoscoop naar haar longen luisterde zei hij dat hij kon horen dat ze haar longen maar voor de helft kon vullen met zuurstof. Dus hij begreep meteen dat dit niet het goede moment was voor een bloed behandeling. Het is niet vreemd en waarschijnlijk zijn het symptomen van genezing maar het komt op het verkeerde moment. Als baby van 9 maanden oud had ze al een zware bronchitis die door de huisarts niet werd herkend waardoor ze bijna in een coma raakte en met spoed in het ziekenhuis moest worden opgenomen waar ze toen een week heeft moeten verblijven voordat ze weer naar huis mocht. Daar zit dus schade en de stamcellen herstellen niet alleen schade die is veroorzaakt door de Borellia en andere bacteriën maar alle schade die ooit tijdens haar leven in haar lichaam is ontstaan.

Bijan heeft haar, om haar te helpen, een injectie met diazepam gegeven, waardoor haar lichaam zich kon ontspannen en ze weer een beetje normaal kon ademhalen. Ook een flinke puf uit een astma inhalator en toen ging het alweer een stuk beter.

De injectie was nog wel even een ding want haar spieren waren zo verhard dat hij de naald er niet in kreeg. Na een paar keer proberen en flink hard duwen lukte het dan toch maar toen kon hij de vloeistof er niet in spuiten. Hij zei dat hij dit nog niet vaak had meegemaakt, dat spieren zo verstijfd waren dat hij er zelfs niets in kon spuiten. Met een beetje duwen en trekken lukte het uiteindelijk dan toch en Ruby merkte dat ook meteen. Ze is totaal geen fan van diazepam maar na de injectie ontspande haar lichaam vrijwel meteen dus deze keer was ze er blij mee.

In onderling overleg hebben we toen besloten om naar huis te gaan zodat Ruby kan uitrusten en aansterken. Omdat uit haar bloedonderzoek blijkt dat haar immuunsysteem op twee punten nog er zwak is, wat ook verklaard dat ze nog steeds minimaal belastbaar is, moeten we er voor zorgen dat we de volgende keer ook zo min mogelijk andere dingen doen rondom de ACT. Geen testen, geen infusen, alleen bloedafname en terug komen voor de ACT. Dan kan ze al haar kracht en energie gebruiken voor de behandeling en hoeft ze zich niet druk te maken over alle andere zaken.

Zodra ze zich sterk genoeg voelt en geen last meer heeft van haar menstruatie of darmen en ze een periode heeft dat ze goed slaapt en zich fit voelt, bellen we naar Frankfurt en vertrekken we meteen de volgende dag naar de kliniek. Dan blijven we maar 2 dagen. Een dag voor de ACT en nog een reserve dag voor het geval ze eventueel toch nog een infuus of iets anders nodig heeft op de dag na de behandeling. Zo niet dan rijden we meteen weer naar huis.

Voor zover ons 2e ACT avontuur. Derde keer is scheepsrecht dus we gaan er van uit dat het de volgende keer toch echt zal lukken want ze heeft het hard nodig 

Ruby is blij om weer thuis te zijn en in haar eigen bed te kunnen slapen. En ook om Blue weer te zien 

Dank voor al jullie lieve berichtjes en steun. Dat heeft haar veel goed gedaan 

Fijne Koningsdag 

*Facebook post 27 april 2018

Facebooktwitterpinterestlinkedinmailby feather

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.